احراز هویت از طریق رمز ورود

نیاز به امنیت اطلاعات به صورت فزاینده‌ای در حال رشد و گسترش می‌باشد. اتفاقاتی نظیر حادثه ۱۱ سپتامبر در آمریکا و عملیاتهای تروریستی در نقاط مختلف جهان، سازمانها، ادارات و بخش خصوصی را بر آن داشته است که نگاه ویژه‌ای بر مقوله امنیت اطلاعات داشته باشند. افزایش فزاینده این روند به گونه‌ای‌ست که در سال ۱۹۸۸، تعداد ۶ حادثه امنیتی در آمریکا ثبت گردیده است و این عدد در سال ۲۰۰۳ به ۱۳۷٬۵۲۹ حادثه افزایش داشته است که طبق برآورد FBI، این میزان در هر سال رشد ۲۵٪ را خواهد داشت.
تمامی سازمانها، ارگانها، شرکتهای خصوصی و حتی افراد، نیاز به تامین امنیت اطلاعات خود در سطوح مختلف می‌باشند تا از دسترسی غیرمجاز و یا تخریب اطلاعات در هر سطح جلوگیری نمایند.
تحقیقات اخیر نشان از وجود ریسکهایی ناشی از خطاهای انسانی در امنیت سیستمهای اطلاعاتی دارند که در بین آنها، مسائل مربوط به گذرواژه دومین تهدید مهم محسوب می‌شود. تقریبا امنیت منابع وسیعی به صورت سازمانی، اداری، خصوصی و حتی حریم شخصی افراد، به میزان قابل توجهی به گذرواژه انتخابی آنان مربوط بوده و باید به آن توجه ویژه‌ای معطوف داشت.
تعیین شرایط دشوار و پیچیده در انتخاب گذرواژه، و تبدیل آن به یک الزام برای افراد، گاهی از ظرفیت توان حافظه و طاقت کاربران فراتر بوده، و خود تبدیل به یک ریسک امنیتی می‌گردد. تحقیقات NIST در آمریکا نشان میدهد که بیش از ۵۰٪ رخدادهای امنیتی در سازمانها و بخش خصوصی به دلیل خطاهای انسانی بوده، که این مساله همجنان از چالشهای اصلی پیش رو در امنیت اطلاعات می‌باشد.
این مقاله برآن است تا با توجه نیازمندیهای انتخاب گذرواژه‌ای مناسب در جهت ایمنی بیشتر، تاثیرات آنرا بر اساس توانمندی حافظه انسان در رابطه با این نیازمندی‌ها، نظیر پیچیدگی و طول گذرواژه ارزیابی نماید. هدف در این مقاله، توسعه مدلی برای ارزیابی تاثیر عوامل انسانی بر روی مسائلی است که در احراز هویت توسط گذرواژه با آن روبرو هستیم.